آناتومی دستگاه تنفس
حنجره : حنجره که در جلوی گردن قرار گرفته (در محاذات سومین تا ششمین مهره گردنی) هم راهی برای عبور هوا است و هم صدا را تولید میکند. ساختمان حنجره از چندین غضروف و عضله تشکیل شدهاست.
نای : لوله تنفسی که پس از حنجره قرار گرفته نای است . ساختمان نای از غضروفهایی به شکل حلقه ناقص (Ω) تشکیل شده. نای ۱۲-۱۰ سانتی متر طول دارد و قطر داخلی آن ۲-۱/۵ سانتی متر است. این لوله از محاذات ششمین مهره گردن به سمت پایین میآید و بعد به دو شاخه راست و چپ تقسیم میشود که این شاخهها نایژه (برونش) نامیده میشود. نایژه راست ۲/۵ سانتی متر طول دارد و وارد ریه راست میشود. نایژه چپ ۵ سانتی متر طول دارد و وارد ریه چپ میشود. نایژهها در داخل ریهها به شاخههای کوچکتری به نام نایژک (برونشیول) تقسیم میشوند. داخل نای و برونشها سلولهای مژکدار وجود دارند که با حرکت خود به سمت دهان ذرات موجود در هوا را بیرون میرانند و مانع رسیدن آنها به ریهها میشوند.
ریهها : ریهها به شکل نیمه مخروطی هستند و قسمتهای طرفی حفره سینه را پر میکنند. قاعده ریهها روی پرده دیافراگم (عضلهای که حفره سینه و حفره شکم را از هم جدا میکند) قرار گرفته و قله ریهها مجاور دنده اول است. ریه کودکان صورتی رنگ است ولی ریه بزرگسالان به علت ذرات ذغال وارد شده از راه تنفس خاکستری رنگ میباشد.
ریه راست از ۳ قطعه (لوب) وریه چپ از ۲ قطعه (لوب) تشکیل شدهاست. نایژکها در ریهها به حفرههای هوایی کوچکی به نام آلوئول ختم میشوند. آلوئولها دارای مویرگهای فراوانی هستند و تعویض اکسیژن هوا با دی اکسید کربن خون داخل این حفرهها انجام میشود.
پرده جنب : پردهای دو لایه به نام پرده جنب هر ریه را به طور جداگانه از بیرون میپوشاند. بین این دو لایه مقداری مایع وجود دارد که باعث لغزندگی و نرم شدن حرکات میشود.
ریهها ساختمان ارتجاعی دارند و تمایل دارند تا مثل بادکنکی بدون هوا روی خود بخوابند ولی فشار منفی که بین دو پرده جنب وجود دارد باعث باز نگه داشتن ریهها میشود.